Zo’n hoofdstuk in je dagboek die je nooit had willen schrijven. Laat ik voorop stellen dat ik enorm dankbaar ben voor het feit dat ik mijn dochter nog heb. Klinkt dramatisch, maar het had zo anders af kunnen lopen. Zo vreselijk anders.. Nu ze weer even thuis is voor de verzorging komen heel langzaam de verhalen eruit.

Vlak na de operatie
Dochter en schoonzoon keken zo uit naar hun vakantie. Zwaar verdiend… na alles wat er ook op hun pad kwam het laatste jaar durfden ze zich er amper op te verheugen. Want de thuissituatie is al weken nou niet bepaald stabiel. We maken ons zorgen om diverse familieleden…
En als er ook een overlijden te verwachten is vraag je je af of het verstandig is om in Turkije op vakantie te gaan. Maar oma gaf haar fiat. “Ga maar… ik was nog niet van plan dood te gaan”, waren dan ook de woorden die Femke nodig had om toch haar koffer in te gaan pakken. Continue reading