Wat is er aan de hand?
Elke tegenslag wordt breed gevoeld.
Terwijl het zonnetje nog schijnt
Zo is het vast niet bedoeld.
Zelf een gedichtje blijft hangen op 2 regels
omdat ik niet omschrijven kan wat er gebeurd
geen roze maar een zwarte bril op
En door niets raak ik wat opgebeurd.
Feest in de stad
Een groots festijn
Maar dat achterlijke stemmetje
Zorgt steeds voor venijn
Steeds maar moed verzamelen
Bij alles wat ik doe
Bang voor wat eigenlijk?
En waarom zo in en in moe?
Morgen mag het gebeuren
dan ga ik naar de kroeg
Maar zo bang om voor schut te staan
Misschien zeg ik wel heel snel :doeg.
Waar ben ik nou zo bang voor?
Wat houdt mij tegen om het leven te leven?
Waarom lig ik liever in bed
Diep onder de dekens te beven?
Het vertrouwen is weg
In alles en iedereen,
Maar het meeste nog in mezelf
en daarom voel ik me alleen.
Kop op, schouders eronder
Gooi je haar en tieten los!
Dat advies kreeg ik vanmorgen
Gelukkig heb ik een hele bos 😉