Die katten hebben het toch geweldig voor elkaar..
Beetje buiten liggen in het zonnetje.. beetje naar de vogeltjes kijken en af en toe eens je vacht verzorgen..
Idem met Emma ( ja..met 2 m’en tegenwoordig) ..
Net een nieuw kleedje voor in haar mand.. paar keer per dag lekker naar buiten. Heerlijk! 😀
Al dagen voorpret.
Vandaag mocht ik met vriendin Kim mee naar haar werk. Hoe heerlijk ouderwets! 20 jaar geleden ging ik voor het eerst mee op een vrachtwagen en o boy wat keek ik mijn ogen uit! Mooi zitten, dom kijken, natje en droogje bij de hand en elke kilometer een ander uitzicht. Uren, dagen zelfs weken lang kon ik dat volhouden.
En vandaag dan ‘rondjes om de kerk’. Kim rijdt met ‘Calimero’ heel Noord-Holland in de rondte om bij particulieren en (kleine) bedrijven de paardenmest op te halen.
En ik mocht mee.
De dag begon met het met de hand laden van 63 balen vlas voor een klant in Jisp. Nou ja…Kim laadde dus. Ik kon en mocht niet helpen. ( behalve dan een klein beetje bedienen van de heftruck…puur ter ondersteuning van Kim natuurlijk 😛 )
Wat nam ik toen al mijn petje voor haar af. Want het is geen licht klusje. Daar ging deze jonge vrouw…handschoenen aan, haren in een staart en ‘vol gas’. Niet elke jonge moeder kan dit wat zij hier even presteerde…. Stoer wijf! 😀
‘We’ werkten in sneltreinvaart alle adresjes af. De ene spannend; “Goh…dat zie je niet veel. 2 vrouwen op een vrachtwagen” , waarop Kim’s antwoord was dat dàt wel fout moest gaan.
Maar nee, dat bedoelde meneer natuurlijk niet …. En terwijl hij wat woordjes stamelde en wij de spiegels inklapten stuurde Kim lachend met nog geen 3 cm speling de wagen door de poort … 😛
Het laatste adresje was van een manege in de buurt. Kim was er vaker geweest en terwijl ik de wagen uit klom om eens van de omgeving te genieten, begon zij aan het laden.
Boven het geronk van Calimero uit hoorde ik achter mij ineens wat tumult. Vogeltumult.
En terwijl ik mij omdraaide zag ik tussen de paarden die in het land stonden wat vogels opfladderen.
Kleintjes en groten en het was wel duidelijk dat er iets niet goed ging!
Ik liep ernaar toe en zag hoe een grote valk op de grond zat, omringt door 4 of 5 kauwtjes en 2 spreeuwen die luid krijsend de valk aanvielen. De valk zat op iets, maar wat kon ik nog niet zien. Gezien het gekrijs van de spreeuwen had ik wel een vaag vermoeden.
Ik liep tussen de hekken verder richting de vogels en ook de paarden keken nu op naar die fladderbeesten.
De valk bleek inderdaad een (jong??..nu al??) spreeuwtje gevangen te hebben, maar het diertje leefde nog. En hoe! En terwijl de valk bleef proberen het jong te doden, maar ook de kauwtjes op afstand moest houden, de aanvallen van de ouders moest pareren moest hij nu toezien dat er ook een mens zijn kant op kwam!
De valk koos eieren voor zijn geld en liet de spreeuw los. Terwijl hij gepikeerd wegvloog hadden ook de kauwtjes er genoeg van. Zij vlogen op en gingen op het hek zitten.
En de spreeuw? Die vloog op..landde nog geen 4 meter verderop op het gras en hipte tussen de 4 gigantische benen van één van de paarden. Veilig!
Ik voelde me een beetje dubbel. Dom, omdat ik de natuur verstoord had met mijn nieuwsgierigheid, maar ook wel trots op het feit dat ik voor nu het spreeuwtje had weten te redden. Ik bleef nog even staan om de prachtige valk na te kijken, naar de kauwtjes die op het hek in het zonnetje zaten en naar de 3 spreeuwen, die alweer tussen de paarden in het land op zoek waren naar voedsel.
Over ‘In het NU’ zijn gesproken!! Meer in het nu dan dat spreeuwtje kun je toch niet zijn.
Dat kleine beestje heeft mij vandaag een mooi inzicht gegeven, of lesje geleerd zoals ik het liever noem.
Wat dat kleine vogeltje ook net had meegemaakt, het was verder gegaan met leven! Geen trauma’s, geen angst, geen verdriet en geen zorgen om de toekomst. Wel een lesje wijzer, dat geloof ik absoluut maar zonder er verder ook maar een seconde bij stil te staan ging het beestje verder met waar het waarschijnlijk tot vlak daarvoor ook bezig was geweest. Eten, groeien en deelnemen aan het leven!
In de auto vertelde ik Kim wat ik gezien had en vol verwondering over wat dat kleine beestje ons had geleerd besefte ik weer hoe mooi het is als je oude trauma’s , pijn en angst zomaar achter je kan laten. En als zo’n vogeltje het kan, moet ik het toch zeker kunnen? 😉
Vandaag heb ik me heerlijk uitgeleefd met Lente-prul. Ik ben helemaal klaar met de winter!
Maar ik heb nog wat spulletjes van vroeger’ gevonden.. o.a. van die wandel-eitjes.
’s Avonds spelen we vaak nog een beetje met Ema, of de katten…maar vanavond was er iets nieuws voor ze!
Altijd leuk 😉
Met dank aan de site van Hersenwerk voor honden..
Ema heeft even wat ontspanning nodig. In haar mand heeft ze een groot bot waar ze zich op kan uitleven, maar naar buiten gaan levert sinds de jaarwisseling nogal wat stress op.
Dan moet je het dus binnen leuk maken voor haar…. en langzaam maar zeker durft ze weer haar mand uit te komen:D
Ontbijttafel…laatste zondag van het jaar.
Boy blijkt ook enigszins politiek gevoelig te zijn. Op de tafel staat een pak Schuddebuikjes van het merk Bolletje. Na enige bestudering van de verpakking concludeert hij dan ook:
“ Tja.. dat kan dus niet meer in 2013!”
Op onze verbaasde blik vervolgt hij: “De regering heeft toch verboden dat er nog wilde dieren in het circus mogen, dus deze mag dan ook niet meer”…knikkend naar de doos die voor hem staat. ( Hij is 7 !!!)
En inderdaad…wij zien het ook. Daar moet actie op ondernomen worden want plaatjes van dieren in circussen zullen dan ook aangepast moeten worden!! Meneer Bolletje.. u heeft mail!
Verder bleef het onderwerp “ dieren” actueel aan tafel.
Het poesje Kiara van 1.5 jaar is na verwijdering van haar baarmoeder nogal baknijd aan het ontwikkelen. Maar niet op haar eigen voer… maar dat van ons!
En van de hond… en het dure dieetvoer van BonJovi.
Er staat inmiddels een dierenartsbezoekje gepland, maar dan moet er even €100,= meegenomen worden voor een bloedonderzoek. In die tussentijd jagen wij haar van tafel, het aanrecht en van andere plaatsen waar haar scherpe nagels en felle gedrag niet gewenst zijn.
“Tja,” oppert Marc. “Zullen we haar dan maar olifantenvoer geven? Misschien heeft ze daar genoeg aan?”
Waarop Boy verschrikt opkijkt en zijn handjes nu op bordbreedte van elkaar houdt:
” Maar dan gaat ze zulke drollen schijten!!!!
Ja…. Niks mis met die fantasie hier!
2 Maanden nadat Ema bij ons kwam wonen, gaat ze gewoon heel ontspannen mee naar school als modelhond! Hoe stoer ben je dan 🙂
Een hele dikke pluim voor de dames in Orasje, Bosnië die blijkbaar toch de tijd en gelegenheid vinden om met alle honden aan het werk te gaan.
Wat het is niet niks, samen met nog 6 honden, in een klaslokaal en dan door 4 jongedames betast en verbonden te worden. Vandaag stond het kop-verband, staartverband en een pootverband op de agenda. Kop en staart gingen prima, maar toen haar poot aan de beurt kwam heb ik een einde aan de les gemaakt. De dames mochten even op een andere hond oefenen 😉
Maar wat ben ik trots op haar!! Ze vond het super om daar in het lokaal te zijn, en door de gangen te lopen. Wat een verschil met 2 maanden geleden, toen ze nog bang was voor zo’n beetje iedereen 🙂
