Wat is er nog over
We hadden het zo goed
Maar nu is alles veranderd
Er gaat niets meer hoe het moet…

We staan zwijgend tegenover elkaar
Slikken woorden in
Want het doet er niet meer toe
Het heeft totaal geen zin

Ieder in zijn eigen wereld
Eigen kamer, eigen hoofd
Ik word gek van die stilte
Dit hadden we elkaar niet beloofd

De enige die geluid maakt
is de papegaai
Hij roept en schreeuwt om aandacht
alleen hij maakt nog lawaai

Ik mis de lach, het ontspannen gevoel
een plek waar ik mezelf kan zijn
Waar ik op kan laden en de wereld aankan
Want ik balanceer op een hele dunne lijn

Irritaties over niets
Relativeren lukt niet meer
Hoewel ik mijn uiterste best blijf doen
elke dag, keer op keer

Hoe lang gaat dit nog duren?
Hoe lang houden de kinderen dit uit?
Wanneer komt hier een einde aan…..
En kunnen we blij zijn met dit besluit?

Want ik heb het er nog steeds moeilijk mee
Ook al weet ik dat dit het beste is
Er straks weer alleen voor staan…..
Ik kijk er misschien naar uit,
maar weet wel dat ik je mis…